Korona Gór Polski to lista 28 szczytów poszczególnych pasm górskich Polski. Według pierwotnych ustaleń miała to być lista zawierająca najwyższy szczyt każdego pasma. Jednak podczas dobierania szczytów uznano za istotne te, na które w chwili ustalania Korony prowadził znakowany szlak turystyczny. W związku z tym w kilku przypadkach lista Korony nie pokrywa się z listą najwyższych szczytów geograficznych.

 

 

Przyznam szczerze – mam mieszane uczucia, jeżeli chodzi o zasady zdobywania tej odznaki.

Z jednej strony rozumiem ideę, która przyświecała jej utworzeniu w grudniu 1997 roku. Założenia były szczytne: poczytne czasopismo „Poznaj swój kraj”, miesięcznik krajoznawczo-turystyczny, miało promować odwiedzanie przez Polaków gór innych od Tatr. Tatry były w tym czasie oblężone przez turystów. Kiedy ludzie dowiedzieli się, że w Polsce mogą znaleźć jeszcze kilkadziesiąt innych imponujących lub przynajmniej interesujących szczytów wartych odwiedzenia, rozpierzchli się po kraju, a Tatry odetchnęły. I ludzie szczęśliwi, i ekosystem cały.

Z drugiej strony – rażą mnie dwie kwestie związane ze zdobyciem Odznaki Zdobywcy Korony Gór Polski. Koronę możesz zacząć kompletować dopiero po zapisaniu się do klubu. Wcześniejsze wyjścia, choćbyś na każdym szczycie był po trzy razy i każą wizytę miał udokumentowaną dziesiątkami zdjęć i pieczątek – nie liczą się w kontekście zdobycia tej odznaki. Najpierw wpisowe, zakup książeczki, a potem grzecznie wdrapuj się na góry po raz czwarty. Po co? Dlaczego? Z łatwością mogę wyobrazić sobie sześćdziesięciolatka, który pół życia spędził na skakaniu po szczytach i nie zasłużył w mniemaniu klubowej Loży na otrzymanie honorowego kawałka metalu. Czy to w porządku?

Ale jeszcze bardziej razi mnie inny aspekt „bycia w porządku”. Kiedyś zobaczyłam na czyjejś koszulce: „Klub Zdobywców Korony Gór Polski”. Popodziwiałam człeka na odległość i obiecałam sobie, że jak tylko zdobędę koronę, też się zapiszę do tej społeczności. Dlaczego nie – będę wtedy jedną z nich, a ciągnie swój do swego. Wcześniej tego nie zrobię, bo przecież do korony mi daleko. A tu niespodzianka! Żeby móc zacząć ubiegać się o odznakę, MUSISZ zapisać się do klubu.

Razi to moje poczucie przyzwoitości.

Zdobywca to zdobywca. Nie aspirujący.

 

Muszę jeszcze zastanowić się, czy chcę oficjalnie wstąpić do tej społeczności.

A tymczasem – będę zdobywać Koronę Gór Polski na własną rękę.

Poniżej znajdziesz listę wypraw, które już odbyłam i opisałam :).

 

 

góry	pasmo	najwyższy szczyt	m n. p. m.
Świętokrzyskie	–	Łysica	612
Sudety Zachodnie	Góry Izerskie	Wysoka Kopa	1126
	Karkonosze	Śnieżka	1602
	Rudawy Janowickie	Skalnik	945
	Góry Kaczawskie	Skopiec	742
Sudety Środkowe	Góry Kamienne	Waligóra	936
	Góry Wałbrzyskie	Chełmiec	869
	Góry Sowie	Wielka Sowa	1015
	Góry Bardzkie	Kłodzka Góra	765
	Góry Stołowe	Szczeliniec Wielki	919
	Góry Bystrzyckie	Jagodna	977
	Góry Orlickie	Orlica	1084
Sudety Wschodnie	Góry Złote	Kowadło	989
	Góry Bialskie	Rudawiec	1112
	Masyw Śnieżnika	Śnieżnik	1425
	Góry Opawskie	Biskupia Kopa	889
Przedgórze Sudeckie	Masyw Ślęży	Slęża	718
Beskidy Zachodnie	Beskid Śląski	Skrzyczne	1257
	Beskid Żywiecki	Babia Góra	1725
	Beskid Mały	Czupel	934
	Beskid Makowski	Lubomir	904
	Beskid Wyspowy	Mogielnica	1170
	Gorce	Turbacz	1310
	Beskid Sądecki	Radziejowa	1262
	Pieniny	Wysoka (Wysokie Skałki)	1050
Beskidy Wschodnie	Beskid Niski	Lackowa	997
	Bieszczady	Tarnica	1346
Tatry		Rysy	2499